Tag Archief van: Teeuwen (Hans)

Nog iets anders dat jij misschien interessant vindt. Het gebeurde afgelopen dinsdag. Ik zit in het Vondelpark met een vriendelijke kennis, een dame van 40. Na een half uur geklets over niks begint ze me ineens iets nogal persoonlijks te vertellen. Juist op dat moment besluit het naast ons zittende groepje om de stoelen te verplaatsen en meer naar de schaduw te verhuizen. Daardoor komt de meest rechtse meneer zo ongeveer tussen mijn gesprekspartner en mij in te zitten. Hij zit half met zijn rug naar ons toe, maar niettemin toch eigenlijk tussen ons in. Mijn dame verstomt midden in haar bekentenis en ook ik weet even totaal niet meer hoe het nu verder moet. Ook de aangekomene beseft kennelijk wat hij in onze conversatie aanricht en neemt me op een zeer komische wijze de woorden uit de mond door vrij hard te zeggen: Maarrr… wat ik nou eigenlijk wou zeggen… Ik moet daar heel hard (iets te hard misschien) om lachen, de spanning is gebroken, wij schuiven samen een beetje naar rechts op en zetten het gesprek voort. Mijn gesprekspartner moppert nog op die brutale intruder die onze body space niet respecteert, maar ik zeg dat ik iemand die zo’n geestige Hans Teeuwen draai aan de lastige situatie geeft niets kwalijk kan nemen. Zij zegt dat die Hans Teeuwen humor aan haar niet zo besteed is; ze heeft een beetje een hekel aan die Hans Teeuwen met wie iedereen tegenwoordig zo wegloopt. Ze vindt drs. P. stukken grappiger. Daarna vervolgt ze haar verhaal. Na een kwartiertje staat het gezelschap naast ons op en kan ik een blik werpen op de man die ons lastig viel, maar die er meteen ook weer zo’n verrassende wending aan gaf. Dat was Hans Teeuwen! Deze situatie heeft me tot diepzinnige bespiegelingen gebracht waarin woorden voorkomen als protoprofessionalisering, Esscher-effect en zelfs, want ik ben niet kinderachtig in die dingen: double hermeneutics. Maar het is toch vooral een wonderlijk verhaal.

Uit een email aan Giselinde Kuipers van 20 juli 2006, niet eerder gepubliceerd